Шөнөөр…цэлмэг ахуйд
нууранд туулай дэгдээд
Шүүрс алдахад цочмоор…
Анир гүмийн дотор
Чиний тухай хайрын үлгэр бодолд минь
Цас шиг будраад
Чив чимээгүйхнээр малгайлан орсоор
Тархинд минь зуд нүүрлэжээ.
Сарны өнөөх туулай хунгарт туйлдан
Чичрэнгүй бөвийсөөр
Цааш одохдоо хийсчих мэт алга болов.
Санаа алдахад минь үргэчихсэн байх…Эсвэл
Сар жилүүд өнгөрчихсөн байх…